Het project verkent de notie van textuur en materiaal in verband met het architecturale domein, op diverse interpretaties. De architecturale identiteit is altijd verbonden met de notie van het gebruikte materiaal, dat de envelop, de huid van leegte en volheid vormt, het genoom van het gebouw, en zo de visuele en fysieke ruimtelijke omgeving definieert. Tegenwoordig worden bedrijven geconfronteerd met het probleem van afvalmaterialen, met name bij eindafval. Dit stelt een uitdaging om deze effectief te heroverwegen en ze een tweede leven te geven. In samenwerking met DACRYL, gespecialiseerd in acrylaathars, zal kunstenaar Marc Brousse een reeks kunstwerken, designobjecten en gevelprototypes presenteren die bepaalde eindafvalstoffen hergebruiken/recyclen. Het doel is om bestaande materialen die in de tijd zijn bevroren, in dialoog te brengen met een innovatief materiaal dat hen een nieuwe langetermijnfunctie kan geven. Zo zal bijvoorbeeld worden aangetoond dat koperspanen, textielresten en zelfs architectonische schetspapieren, afhankelijk van hun schaal, een designobject, een lamp of een gevelelement zoals een baksteen kunnen worden. Het proces van materiaalinsluiting in de Dacryl-hars maakt het mogelijk om elementen te creëren met een RRR-aanpak (hergebruiken, verminderen, recyclen), waarbij de acrylaathars als basis wordt gebruikt, waardoor het 100% oneindig recyclebaar is. Bovendien bieden deze elementen een werk waarin licht en materie in spanning staan, aangezien Dacryl een lichttransmissie van 92% heeft (even transparant als kristal).

Om dit project te ondersteunen, zal een installatie en een serie projecten van de kunstenaar worden tentoongesteld. Marc verkent door zijn zeer unieke tekeningen de notie van stedelijk weefsel en architecturale lagen. Steden weven en draperen zichzelf met naden en architecturale aanpassingen door de toevoeging van oude of nieuwe texturen. In tegenstelling tot een homogeen systeem is elke stad een "unieke soort". Een verzameling van fragmenten van architecturen uit verschillende tijdperken die naast elkaar worden geplaatst en botsen om het epigenetische programma van deze plaats te vormen. Ons geheugen verbonden met deze bouwkunst, onze ruimtelijke ervaring wordt gedefinieerd door een montage van architecturale fragmenten, omdat we ze definiëren als plaatsen met historische, wetenschappelijke of emotionele waarde. Zo zal de kunstenaar dit concept door zijn werken belichten.

Drie nocturnes staan gepland om de tentoonstelling en de gearticuleerde materie te verkennen.